Woensdagmiddag kwamen we thuis van anderhalve week vakantie in Drenthe. Normaal zijn we dan geheel ontspannen, maar dit keer waren we kribbig. We liepen al een paar dagen op elkaar te mopperen. Kort lontje en op iedere slak zout leggen. We konden onze vingers er niet achter krijgen. Wat was er aan de hand?
We zaten met het vakantie huis in onze maag. Beiden voerden we een grote inwendige strijd tussen hart en verstand. ’s Middags barste de bom en hebben we uren zitten praten en praten.
Ons hart zegt: Kopen! Dit is een eenmalige mogelijkheid en unieke kans. Martina heeft hier haar jeugd doorgebracht, vakantie na vakantie en vele weekenden. Ik vind het vooral een mooie omgeving met rust en ruimte, maar herken het gevoel wel. Mijn ouders hebben een chalet in Brabant gehad waar ik mijn jeugd heb doorgebracht.
Waarom bleef het hele plan dan al bijna 4 maanden aan ons knagen? Wat zien we over het hoofd? Financieel kunnen we de aankoop dragen door kleiner te gaan wonen. Verkoop en aankoop van een huis vinden wij wel stressvol, zeker in deze oververhitte markt, maar we hebben nog een jaar om alles te regelen. Door kleiner te gaan wonen (Nou ja, klein. Er zijn genoeg mensen die blij zouden zijn met een modern 3-, of 4-kamer appartement) zouden we onze kosten in de hand kunnen houden en de saving rate rond de 30% kunnen houden.
Uiteindelijk vonden we de ontbrekende factor: Tijd.
We komen tijd te kort om voldoende van de recreatie woning te genieten. We hebben slechts 5 weken vakantie per jaar en die gaan verdomd snel voorbij. De recreatie woning is mooi, maar oud en zeer bewerkelijk. Geheel van hout, enkel glas. Midden in het bos, grote tuin, achterstallig onderhoud op het schilderwerk. Het mag slechts recreatief bewoond worden, ofwel tweederde van het jaar.
We zullen alle vrije tijd en iedere vakantie moeten investeren schilderen, schoonmaken, tuinonderhoud, etcetera. We zouden alleen maar werkvakanties hebben. Leuk voor één of twee keer, maar niet voor de komende 5 tot 10 jaar.
Maar wat als we de boel verder zouden moderniseren? Verhuur, onderhoud en schoonmaak uitbesteden zodat we wel het bezit hebben, maar verder in onze 5 weken vakantie kunnen genieten? Dan zouden we naast het aankoopbedrag nog eens zoveel geld kwijt zijn, dat we niet voldoende overhouden om binnen enkele jaren hypotheek vrij te zijn en voelt het meer als een bewerkelijke vastgoed investering dan “ons vakantiehuisje”
Hoe deden onze ouders dat dan? Mijn schoonmoeder is tot haar vut lerares basisonderwijs geweest, ongeveer 12 weken per jaar vakantie. Mijn schoonvader heeft een technische achtergrond. Klussen was voor hem ontspanning. Daarnaast hebben zij na hun vut nog bijna 16 jaar van het huis kunnen genieten tot het fysiek te zwaar werd om alles bij te houden.
Tijd voelen wij als onze beperkende factor. Ik ben druk bezig om in de toekomst op project basis te gaan werken en Martina heeft nog even overwogen om als zij-instromer over te stappen naar het onderwijs, maar we vinden het nu een brug te ver.
Is het een gemiste kans of zijn we een stelletje softies dat we de stap uiteindelijk niet hebben durven maken?
Misschien wel, we vinden het moeilijk, heel moeilijk. Onze stemming: Dankbaar dat we mogelijkheid van mijn schoonouders hebben gekregen. Melancholisch, terugdenkend aan de mooie tijd vroeger en wetend dat deze niet meer terug zal komen. Bedroefd dat de mogelijkheid een paar jaar te vroeg is gekomen. Opgelucht dat we nee hebben durven zeggen. Gemotiveerd en strijdvaardig om verder het HOT pad te bewandelen en vooral aan Time Rich in HOT te moeten werken.
Drenthe is niet uit ons hart. We zijn gemotiveerd om aan ons eigen stukje Drenthe te gaan werken. Niet op korte termijn, maar wel moderner en onderhoudsvriendelijk, zodat we van onze kostbare vrije tijd kunnen genieten. Niet ieder vrij moment bezig met onderhoud en schoonmaak, maar genietend van de tuin, wandelen, fietsen en vissen. Samen en met onze dierbaren.
pffffff…….
Ow wauw, die zagen we niet aankomen! Heftige beslissing, maar heel begrijpelijk en goed doordacht, succes gewenst Chris & Martina!
Dank je wel, het waren mentaal zware dagen.
Ik snap jullie overwegingen en besluit. Een lastige keuze! Fijn voor jullie dat jullie duidelijkheid voor jezelf hebben
Het lucht gelukkig op om van mij af te schrijven.
Moeilijk hoor, kan me voorstellen dat het lastig was dit besluit te nemen! Zeker als je hoofd en hart twee verschillende dingen zeggen. Fijn dat het heeft opgelucht om het van je af te schrijven.
Ja, de opluchting heeft inmiddels de boventoon.
Ach, dat zal inderdaad wat kopzorgen gegeven hebben.
Maar goed om nogmaals terug te gaan naar alle opties, incl. nee. Snap ook de bulk werk als probleem. Hier is alles redelijk overzichtelijk en nog vinden we het soms wel erg veel. Het moet natuurlijk wel leuk blijven.
En wie weet denken jullie er over een tijdje weer anders over…
Sterkte!
Het kan nog steeds. Misschien winnen we komend jaar de staatsloterij 😉
moeilijke beslissing omdat er emoties en herringen bij komen kijken.. niet alleen die van jullie maar ook van haar ouders. maar klinkt als de juiste beslissing.
Mijn schoonouders namen het gelukkig heel sportief op.
Moedig dat jullie dat knagende gevoel niet hebben genegeerd en van jullie plan af hebben durven wijken. Het lastige met keuzes is dat je altijd iets níet kiest. Hopelijk overheerst de opluchting!
Zeker! onze kans komt nog wel.
Moedige keuze, ik kan me voorstellen dat het heel moeilijk kan zijn om zo’n ‘kans’ alsnog naast je neer te leggen. Vind het erg knap hoe jullie samen de afweging gemaakt hebben, en toch gekozen hebben wat voor jullie – op dit moment – het meest belangrijkste is.
Door onze aflos strategie hadden we de keuze om deze kans te pakken. Het voelt ook goed om de keuze te hebben.
Een moedige beslissing!
Tijd is inderdaad het belangrijkste.
Als het kan helpen: de super leuke herinneringen zijn mede super leuke herinnerigen omdat jullie van dit vakantiehuisje tot nu toe enkel de ‘leuk’ kant hebben meegemaakt (namelijk zorgeloze vakanties en genieten van de rust). Een vlaams spreekwoord dat hier toepasselijk is: het bezit van de zaak is het einde van het vermaak. Ik denk dat dit voor jullie in deze fase van jullie leven enorm van toepassing zou geweest zijn. Misschien zou al het gedoe rond het bezit zelfs de leuke herinneringen doen verbleken hebben …
Drenthe loopt niet weg en de nieuwe bouwtechnieken maken zoveel mogelijk qua comfort en gemak dat ik er zeker van ben dat jullie binnen 10 jaar een super eigen stekje zullen hebben met weinig onderhoud en veel plezier!
Dank je wel Sloth. Wijze woorden!
Verstandige beslissing! Snap het emotionele deel ook wel, maar dit is voor jullie denk veel handiger (en misschien erf je het alsnog) 😉
Handiger is het zeker. Erven hoop ik niet 😉
Tjemig. Die zag ik niet aankomen. Maar ik begrijp ‘m wel. Ik sluit me aan bij de woorden van FF Sloth. Het enige wat we hebben op deze aardbol is tijd. En uiteindelijk zijn de beslissingen waar we die tijd aan besteden dus de allerbelangrijkste beslissingen die we te nemen hebben. Wat er financieel wel en niet kan is secundair.
Er komen zeker meer kansen. Voorlopig heb je je opties open.
Het heeft mij inderdaad aan het denken gezet. Tijd is essentieel. De rest is optioneel. Eens kijken hoe ik dat vorm ga geven voor een volgende FIRE meetup presentatie?
Dapper om iets niet te doen ook. Het leven is niet gemaakt om gebouwtjes te onderhouden, herinneringen of niet. Denk ik. Als het je niet blij maakt om te doen maar het ervaart als een last -wat je merkt als het gaat knagen en je het moet rationaliseren- is het beter om er vanaf te zijn.
Maar je leeft nu. Niet in het verleden. Wat toen een lust was, kan nu een last zijn. Elk leven is anders. Hoop dat jullie vooral opgelucht zijn. Afscheid nemen doet altijd zeer maar je hart weet waarom je het doet. Sterkte ermee, en succes voor de rest van jullie reis
Dank je wel! Opluchting voert de boventoon.
Hé Chris, wat vervelend voor jullie. Maar ik begrijp het wel. Het klinkt inderdaad als arbeidsintensief. En als je dan maar beperkte vrije tijd hebt, haal je er wel veel mee op de hals.
Ik ben ervan overtuigd dat er nog genoeg mooie kansen zullen komen. Niet dit huis waar alle herinneringen liggen, maar misschien wel kansen met kleinere en onderhoudsvriendelijkere huizen. Misschien zelfs wel met woonbestemming. Soms moet je even geduld hebben. En dan maken jullie daar weer nieuwe herinneringen.
Dank je wel voor je hart onder de riem Merel.
Ik snap de beslissing wel. Er komt zoveel bij kijken. Al die onrust. En dan is gebrek aan tijd een groot punt. Er kruipt ook veel tijd in om je huidige woning te verkopen en een andere minder grote woning daarvoor in de plaats te kopen. Dat moet je dan ook opknappen en inrichten. En dan inderdaad nog dat vakantiehuisje! Ik begrijp het helemaal.
Dank je wel! We zijn nu een paar dagen verder en het gevoel van opluchting begint gelukkig steeds meer de overhand te krijgen.
Niets staat je in de weg om die 5 weken een huisje in Drenthe te huren, waar iemand anders de tijdsinvesteringen voor onderhoud in stopt…
Goede beslissing lijkt mij, scherp op je prioriteiten. Misschien komt er in de toekomst, wanneer jullie meer ruimte hebben, nog wel iets veel mooiers voorbij.
Herinneringen moet je maken, niet herleven 😉
Een mooie uitspraak! en een huis in Drenthe zal er zeer waarschijnlijk nog wel komen.
Wat goed dat jullie dit op tijd in hebben gezien en het onbestemde gevoel niet genegeerd hebben (tjee, wat klink ik nu zweverig!). Ik denk dat het voor de herinneringen op termijn waarschijnlijk alleen maar fijn is. Nu heb je uitsluitend positieve associaties bij Drenthe. Had je het huis toch gekocht, dan zou het ineens als inspanning ipv ontspanning aan gaan voelen. Niet zo HOT…, kortom: dappere en verstandige keuze voor zover ik dat op afstand kan beoordelen.
Zeker wel. De opluchting heeft de boventoon.
Verstandig besluit!
De aankoop van het chalet had jullie eigenlijk achteruit geholpen in jullie HOT plannen: minder tijd en meer verplichtingen…
Het gevoel van vrijheid begint steeds meer de boventoon te voeren.
Het klinkt echt als een droom, maar dat is het inderdaad niet. Er gaat veel tijd in zitten en je wilt niet elke vakantie bezig zijn met onderhoud en ander regelwerk. In de familie hebben we ook een vakantiehuis, en hoewel m’n ouders het fijn vinden daar te zijn is het niet altijd lang leve de lol. Gedoe met bankrekeningen waar de bank opeens een extra 30 euro per maand aftrekt bijvoorbeeld… een extra huis kost veel tijd en levert niks op (tenzij je het verhuurt, maar dat kost nog veel meer tijd natuurlijk…). Hoeveel zou een vakantiehuis je besparen? Is dit genoeg rendement of?
De savingsrate hadden we ook al aan zitten rekenen, daarom hadden we op het laatst ook kleiner wonen in de planning, maar je hebt gelijk, het is een ingrijpende beslissing wanneer je een 2e woning aanschaft en deze niet verhuurt.
Als ik het zo lees de enige juiste keuze… Wel dapper om die keuze te maken..
Het is nu ruim 5 weken later, maar voelt wel als opluchting