“Wat Nederlanders een verjaardagsfeest noemen bijvoorbeeld, noem ik voor de grap altijd een bijeenkomst. Een feest voor mij is muziek, dansen, eten. Hier gaan mensen zitten en praten over hun werk.” Sterk staaltje toegepaste antropologie Waleed, kudo’s!
Bovenstaand stukje stond 2 juli op Geenstijl en refereerde naar een artikel over Syrische vluchtelingen in de Volkskrant. Mijn politieke mening laat ik even in het midden. Ik lees alles vanaf Volkskrant en Joop tot Geenstijl en TPO. Alleen al omdat ik zelf een mening wil vormen en niet afhankelijk wil zijn van één invalshoek.
Terug naar de bovenstaande citaat. Het gevoel dat ik al een paar jaar heb, wordt hier mooi samengevat door Waleed. Het gemiddelde Nederlandse verjaardagsfeestje is meestal een zitfeestje in een kring met koffie, thee en taart. “Hoe gaat het nu op school/werk/thuis, met de kinderen/tante Annie/of een andere enge ziekte?” (Doorhalen wat niet van toepassing is.)
Daarom was mijn 40e verjaardag voorlopig de laatste die ik ‘oude stijl’ heb gevierd. Tegenwoordig zorg ik dat we op vakantie zijn en gaan Martina en ik uit eten. Ook vanuit financieel en consuminder oogpunt is dit gunstiger. Waarom 150 euro uitgeven aan hapjes en drankjes voor een feestje waar je niet achter staat? Ik ben nu eenmaal niet zo goed met budgetteren als Adrianne. (Voor wie ik overigens diep respect heb) Ook cadeautjes beginnen mij steeds minder te interesseren. Martina en ik hebben de onderlinge cadeaus afgeschaft. Met ouders en schoonouders gaan we liever uit eten voor hun of onze verjaardag. Met vrienden deel ik bij voorkeur een beleving. Lekker ergens naar toe en een mooie herinnering. Weet jij nog welk cadeau je drie verjaardagen geleden hebt gekregen?
Wanneer ik voor een verjaardag wordt uitgenodigd, heb ik ook zo mijn voorkeuren. Voordat ik in de kring ga zitten, probeer ik een tactische plaats te vinden met mensen met dezelfde interesses of hobby’s. Vervolgens schuif ik meestal binnen een uurtje door richting keuken. Enerzijds een beetje actief blijven met helpen, anderzijds altijd op de eerste rij voor de hapjes en drankjes. Eens een Bourgondiër altijd een…
Ik herken dat kringetje zitten helemaal niet eigenlijk. Bij de meeste verjaardagen, zowel bij ons als waar we heen gaan, is te weinig zitplek en sta ik dan weer met die te babbelen en dan weer met een ander. En uiteindelijk is het echte feestje altijd in de keuken…
Ah, nog een Bourgondiër! 🙂
Ik herken het wel. Op cadeaus zijn wij tegenwoordig ook meer bewust. Wij hebben geen spullen meer nodig, maar een keer lekker uit eten ofzo vinden we wel altijd leuk. Het ideale cadeau voor een van ons is tegenwoordig dan ook een dinerbon 🙂
Altijd goed zo’n dinerbon. Dan kunnen jullie zelf kiezen waar je gaat eten.
Ik herken het wel. Maar het is een goede manier om even bij te praten met mensen die je niet zo vaak ziet. In een kring zitten met blokjes kaas op tafel is inderdaad typisch Hollands, mijn ouders deden dat zo en mijn grootouders ook. Ik vind dat juist leuk.
Smaken verschillen. Anders waren we zo eenheidsworst, of kaas.
Hoewel de kaas toch wel mijn favoriet blijft. Ik sta altijd op de eerste rij in de keuken 😉