Het afgelopen jaar zijn er een aantal zaken binnen ons huishouden gewijzigd. Enerzijds, doordat ik vorig jaar mijn vaste baan heb ingeruild voor leuker werk op tijdelijke basis, anderzijds door de Corona crisis.
Drie jaar geleden schreef ik er al over. We hebben jaren lang onze buffer op 10.000 euro gehouden. We konden gemiddeld 1500 euro per maand sparen doordat we slechts één auto bezitten en beiden een vaste baan hadden. De 10.000 euro buffer was ruim voldoende. Kwam de buffer door een grote uitgave onder dit bedrag, dan vulden we weer aan. Kwam de buffer boven dit bedrag, dan losten we extra af op onze hypotheek.
Twee jaar geleden begon onze auto meer en meer kosten te krijgen (Een Opel Corsa met ruim 220 duizend km op de teller) en zijn we onze buffer gaan verhogen voor de aanschaf van een jongere auto. Een aanrijding van achteren en de uitkering door de verzekering zorgden ervoor dat we onze buffer hebben aangebroken. Ruim anderhalf jaar geleden kochten we een andere auto. Daarna vulden we onze buffer weer aan tot de gebruikelijke 10.000 euro.
Afgelopen maart, toen de corona crisis in alle hevigheid los barstte, hebben we weer onze buffer aangesproken. Voor mij een 5k monitor om mijn thuiswerkplek te verbeteren. Voor Martina een elektrische fiets om het OV te kunnen vermijden met woon-werk verkeer.
Bijna 4000 euro verder in twee weken tijd deed ons beseffen dat we de buffer weer met hoge prioriteit moesten aanvullen. Dat ging gelukkig sneller dan verwacht. Mijn reiskostenvergoeding bleef gehandhaafd, maar door mijn vele thuiswerken en de lagere reiskosten door Martina’s elektrische fiets hielden we ineens extra per maand over.
Ook begon ik meer over mijn werk na te denken. Ik was vorig jaar oktober overgestapt van een vast naar een tijdelijk contract, maar wat als aan het einde van mijn contract het een paar maanden kan duren voordat de volgende opdracht zich aandient?
Hoewel ik als inkoper in een vakgebied werk waar nog voldoende werk is te vinden, heb ik minder baanzekerheid dan mijn vrouw. Het lijkt nu nog mee te vallen en de beurzen staan weer op een hoog niveau. Als een echte Dr. Doom verwacht ik toch dat de economie de komende drie tot vijf jaar nodig heeft om weer enigszins te herstellen en dat zeker invloed zal hebben op de werkgelegenheid.
Uiteindelijk heb ik samen met Martina besloten om de buffer te verhogen naar 15.000 euro. Indien ik enige maanden zonder opdracht kom te zitten, kunnen we daar goed van rondkomen. Indien we echt ons best zouden doen, kunnen we ruim 50% spaarpercentage behalen. Dat past nu niet in onze HOT strategie, maar tijdelijk geen probleem en ruim voldoende om niet te veel in te teren op onze buffer.
Heb jij recent nog je financiën aangepast door wijzigingen in je werk of thuis?
Ja bij mij zijn de financiën aangepast. Enerzijds doordat ik op mijn werk mondkapjes moet dragen. Degene die we gekregen hebben voldoen niet aan mijn norm van goede zorg, ik werk klinisch, heb dit aangegeven, maar ze bleven bij hun keuze dus ik heb zelf mondkapjes aangeschaft en gebruik ze volgens de norm, dus ik gebruik nu 100 euro mondkapjes in de maand. Daarnaast ben ik erg gaan nadenken over hoe verder, minder fysieke mogelijkheden, minder energie en ben flink extra gaan sparen. Komende maand wil ik minder gaan werken, om ook nog energie over te houden als ik gepensioneerd ben.Ik werk al vanaf mijn 10e en vanaf mijn 15e in loondienst, ben nu 63 jaar oud. Dus minder uitgaves enerzijds ( het normale huishouden) meer uitgaves anderzijds de mondkapjes. Verder het verschil tussen toekomstig loon en huidige loon aan het wegzetten al enkele maanden om te kijken of het lukt.
Hier hoor ik Martina ook klagen over de kwaliteit van de PBM’s
Met de lange loopbaan en nog een paar jaar te gaan, een stoere actie om al minder te gaan werken. Met het huidige belastingstelsel loont het ook om langer maar minder uren te werken dan om eerder te stoppen met werken.